Camping Le Chanset

Mijn getuigenis over camping "Le Chanset" in Ceyrat: De receptie is koud (weinig of geen glimlach). We regelen waar we willen, maar de manager is voorzichtig om ons niet te vertellen dat de terminals niet allemaal water geven, er is maar één toiletgebouw open, het is nodig om het zwarte water bovenaan de camping leeg te maken, enzovoort. De must was zijn abject gedrag, onbeleefd, jammerlijk, aan de grens van het bovennatuurlijke, zoveel dat ik er nog nooit mee geconfronteerd ben geweest. Tijdens onze lunch waren we buiten in de zon en tuinmedewerkers kwamen met hun gereedschap (rotofil en thermische maaier) om snee recht voor ons te maken, zonder ons zorgen te maken over het "lawaaierige" (eufemisme) ongemak. Ik ga naar de receptie om de manager te informeren, maar deze is gesloten. Ik vraag de werknemer vriendelijk of hij ergens anders kan werken voor onze pauze. Hij verontschuldigt zich en aanvaardt ondanks het feit dat hij werd bevolen om daar te werken. Een paar minuten later is de manager bij zijn werknemers en maak ik van deze gelegenheid gebruik om onze schaamte aan het licht te brengen. Ze verontschuldigt zich, altijd zonder de minste glimlach, maar kan niet anders, legt beperkte planning uit. Ik vertel hem dat we ook een schema hebben waarin we een vakantie hebben om uit te rusten, op een plaats waar we voor de vierde keer terugkomen. Het maakt niet uit, ze houdt geen rekening met mijn verzoek om een commercieel gebaar van haar kant en beschuldigt me zelfs van chantage. Zonder de minste empathie verlaat ze de plaats gehaast. Mijn partner gaat naar de receptie om te discussiëren en ik ga met haar mee. We zien alleen zijn rug onder ogen. Onze uitwisselingen blijven steriel voor een persoon stom, zonder reden, zeer incorrect en onbeleefde pusiqu'elle kijkt ons niet aan wanneer ze ons uitnodigt om de plaats te verlaten met zijn "tot ziens" herhaaldelijk herhaald. Wat we zeker doen na een eerlijke afhandeling van het verblijf.